Ik ben echt van de voortgang: plannen maken en zodra deze voor zo’n 70% klaar zijn lekker beginnen. Huppakee: actie!
En er dan wel voor zorgen dat je flexibel genoeg blijft om ‘along the way’ je plannen aan te kunnen passen. Al doende leert men tenslotte en nieuw verworven wijsheid wil je wel meenemen in de uitvoering van je plannen.
Maar de laatste tijd merk ik ook dat treuzelen een zinvolle bijdrage aan het eindresultaat kan leveren. Tijdens het maken of het uitvoeren van je plannen kan het gebeuren dat je tijd ‘verliest’ door onverwachte zaken. Een sleutelfiguur in het proces wordt ziek, het geld blijkt eigenlijk toch wel op of de politiek in de organisatie doet ineens een pirouetje.
Na de voortvarende start van je project komt de boel ineens stil te liggen. Je kan niet verder omdat je wacht op iets of iemand anders. Deze situaties kan je best in je voordeel gebruiken.
Ik heb gemerkt dat wanneer ik wat afstand neem van het project ik tot nieuwe inzichten kan komen. En dat is ook de reden waarom ik graag verschillende projecten tegelijk doe; als het ene project minder voortgang heeft kan ik met het andere verder. En met een beetje mazzel kan ik dat goede idee voor het ene project ook bij dat andere project gebruiken. Dubbele winst!
Voorwaarde is wel dat het project stevig van start gegaan moet zijn. Treuzelen bij de start van een project werkt niet. Dan is er nog te weinig concreet gemaakt om goede ideeën over te krijgen en gebeurt er helemaal niets.
Dus, voor mij geldt: treuzel gerust, maar treuzel bewust.
Comments are closed.