Home » Over Next Gen Infra » He had a dream…

He had a dream…

Iedereen kent de kracht van woorden. Zowel in positieve als in negatieve zin. Maar met krachtige woorden alleen red je het vaak niet; de woorden moeten ook op vruchtbare grond landen.

Wat als Dr. Martin Luther King zijn beroemde woorden had gesproken in een wereld waar onderscheid tussen rassen niet bestond. Of Hitler zijn giftige boodschap had gebracht in een land dat er financieel florissant voorstond. Dan hadden we waarschijnlijk nooit van beide heren gehoord en waren de woorden in de geschiedenis verdwenen.

Dus naast de boodschap is er nog iets nodig om woorden om te zetten in resultaat. En dat is vruchtbare grond. De woorden moeten aanslaan bij de toehoorders. De woorden moeten iets raken dat de luisteraars herkennen. En dat geldt niet alleen voor wereld veranderende woorden; dat geldt ook voor onze eigen boodschap in de context van onze eigen organisatie of omgeving.

Ik vind, in alle bescheidenheid, dat ik soms best goed ben in het hebben van gelijk. En het lukt mij meestal ook wel om datgene wat beter/sneller/mooier/goedkoper kan in een aardige boodschap te verpakken. En dat is fijn.

Maar het resultaat van de boodschap, gaan we daadwerkelijk iets veranderen, is vooral afhankelijk van de grond waar ik deze zaadjes kan planten.

Als ik bijvoorbeeld een oplossing aankaart bij het management, waarschijnlijk iets met IT architectuur, maar de toehoorder is niet bekend met het bijbehorende probleem, dan zal het resultaat in de regel nul zijn. Dan komt de manager niet in actie en verandert er niets.

Als de manager mijn oplossing niet kan verbinden aan een bekend probleem, dan zal er niets met mijn woorden gebeuren. Ongeacht de schoonheid van de verpakking of de inhoud: kansloos.

Voorbeeld: ik kon, jaren geleden, eens sessie geven bij een klant om interne processen te verbeteren. Daar waren volgens mij vrij eenvoudig quick wins te behalen. De manager zei hier ook het belang en de kansen van in te zien en vond het prima dat ik hiervoor een workshop gaf. Maar wilde vervolgens niet dat de sessie tijdens werktijd plaatsvond. Het mocht wel in een pizza-sessie buiten werktijd. Dit gaf mij het idee dat de manager niet echt wilde investeren in de quick wins (kosten lopen natuurlijk altijd voor de baten uit) en dat daardoor het resultaat nihil zou zijn. Ongeacht de inhoud van de sessie.

Ik heb er vervolgens eerst voor gezorgd dat de manager, eigenlijk meer de hele management laag, een beter beeld had van de problemen die ik zag waardoor er toch een urgentie ontstond deze op te lossen.

Dit werd door de managers vervolgens ook overgebracht op de technische laag onder deze managers, waardoor hier ook de urgentie ontstond deze problemen op te lossen.

Vervolgens heb ik workshops gegeven waarin ik aangaf hoe de medewerkers zelf vrij eenvoudig een aantal zaken kon verbeteren waardoor IT tegen lagere kosten een betere ondersteuning voor de businessdriver kon bieden.

Dus in mijn optiek: lukt het niet om iets te laten groeien: kijk eerst eens naar de grond en dan pas naar de zaadjes.

 

 

 

Comments are closed.